Dog Fascination
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexIndex  PortalPortal  Laatste afbeeldingenLaatste afbeeldingen  ZoekenZoeken  RegistrerenRegistreren  InloggenInloggen  

 

 Dear diary~

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Magic

Magic


Geslacht : Reu
Aantal berichten : 182
Naam : Maureen

Honden profiel
Roedel: I'm not a chat liking Bebs.
Leeftijd: 4
Partner: Let's love someone 'yeah.' Gawd, you are driving me crazy

Dear diary~ Empty
BerichtOnderwerp: Dear diary~   Dear diary~ Emptyzo okt 28, 2012 8:44 am

Hoi.
Gewoon een simpel hoi, veel meer nuttigs zul je me vandaag niet horen denken. Ik ben Magic. Ik neem jullie mee op mijn, 'o zo grote avonturen van mijn o zo'n spannende leven.' Niet dus. Beschouw het maar lekker als een dagboek, het boeit me niks. Eigenlijk is er niet zo heel veel wat me echt boeien kan. Alleen mijn welzijn, mijn eigen welzijn, nog meer mijn welzijn. Oja, had ik al gezegd dat mijn welzijn het belangrijkste voor me is? Vast wel, over mijn ego val ik aardig vaak in de herhaling. Je gaat je vast aan me ergeren, of je humor niveau is net zo hoog als het mijne en blijf je me trouw volgen. Wat ik me natuurlijk héél goed kan voorstellen. Ik bedoel maar, heb je ooit zo iemand gezien als ik? Niet dus. Om over mijn uiterlijk te spreken, ik lijk behoorlijk schattig. Je wilt niet weten hoe vaak iemand al naar me hoofd geslingerd heeft hoe schattig ik wel niet ben. De meeste haalde de volgende dag niet. Schijn bedriegt hé. Ik ben niet zoals de meeste andere slechte, ik ben slimmer, ik lijk niet op een of andere psychopathische freak waarvan Joost mag weten wat voor ongure dingen hij allemaal doet in een of ander donker hoekje op een of andere ongure gek. Zo ben ik ook niet eigenlijk, ik ben niet van die sluwe plannetjes, ik val niet zo snel aan. Maar ik kan behoorlijk bot uit de hoek komen. Mijn god, ik ben aan het veranderen in een bitch die haar klep niet kan houden. Maar waar moet ik anders over praten, ik ga hier niet uitgebreid vertellen over hoe mijn voeten stap voor stap en onhoorbaar dichter bij de gigantische rots kwam, terwijl ik een sinister spoor achterliet. Ik word al misselijk bij het denken over een zo'n zin. Het zou ook niet kloppen, er is noch steen, noch dat ik mijn poten, voeten heb ik niet, stap voor stap ergens naartoe beweeg. Ik sta namelijk stil. Oh, nog eventjes over mijn karakter, ik ben behoorlijk gevat en sarcastisch, mocht je het nog niet gemerkt hebben. Dus... Waar bevind ik me eigenlijk? Een, het is koud. Twee, het is vol met sneeuw. Drie, het is nog kouder. Wauw, mijn creativiteit ligt op punt nul. Net als mijn humeur over het algemeen.



~Open

392 woorden.

Mwah, ik ben niet echt van de super lange postjes, als ze maar inhoud hebben :'D~
Terug naar boven Ga naar beneden
Hige

Hige


Geslacht : Teef
Aantal berichten : 168
Naam : Marlène aka Dodo

Honden profiel
Roedel: What do you think I am? An employee?
Leeftijd: 4 years
Partner: I've got mentally scared for life after seeing you.

Dear diary~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Dear diary~   Dear diary~ Emptyzo okt 28, 2012 8:48 am

'Wat zou je doen als je terug kon gaan in de tijd?'
'Simpel: Degene opzoeken die de alledaagse woorden heeft bedacht.'


Gletsjer. Gléts-jer.
Het woord klonk al vies. Laat staan dat je er actueel echt in stond en dan een ingeving had van 'hé, wat een vies gebied. Nog viezer dan hoe de ei'k naam klinkt'. Gat, je kon er van kótsen. Dan bedoelde het witte keeshondje - wat tevens niet al te beste kleur was in dit godsganse, vervloekte klote gebied - niet van dat klonterige alledaagse spul. Nee, zoals je je groen en geel kon ergeren, kon je in dit geval ook groen en geel kotsen. En je moest haar maar op haar woord geloven: Dat spul zag er niet erg hygiënisch uit. Laat staan dat je het nog op wilde likken, [ ga, blijkbaar hadden honden de rare gewoonte hun eigen kots weer op te likken. Question: Waarom hebben ze het in de eerste plaats dan uitgekotst? ] gatver. Serieus, hoe vaak had het rattenhondje nu al niet gezegd dat dit mismaakte land getsie was? Niet vaak genoeg. Misschien waren er wel plaatsten die het waard waren om naar te kijken. Maar als het land dan op kwam te proppen met plaatsen zoals een glétsjer. Spreek dat nog eens uit. Nee, nu alsof het iets slijmerigs is: Glétsjer. Goedzo. Nu als een meisje dat net iets smerigs heeft gezien en zo schattig 'ieeeuw' zegt: Geeétver. Misschien was het in het Nahuatl ook wel goed. Nah, dat was ook weer zo'n woord dat ze dan niet in haar moedertaal kon zeggen. En dat als één van haar meestgebruikte woorden. Schan-da-lig.
"Is het uitzicht goed meneer?' snauwde ze naar één of andere labrator retriever die haar met zijn ogen uitkleedde. Kutretrievertjes ook, altijd denkend dat ze álles kunnen, álles mogen omdat ze maar ó zo sterk zijn, en ó zo briljant. Helaas wel met de inhoud van maximaal drie afstervende hersencellen. Stelletje sukkels dat het waren. Het erge was nog wel dat de naam al voorspelde of het idioten waren. Retriever. Weer zo'n poepnaam. Niet eens fascinerend genoeg voor diepgaand onderzoek. Het was: 'wat een schattige retriever!' en dan kwam er een schattig klein hondje langs - om Hige's ego te strelen was dit voorbeeld een chihauha - en de aandacht was kwijt. Retriever? Wat is dat? Nieuwe soort poep uitgevonden? Wat een lief chihauha beest! Waarop vervolgens die retriever volgens zijn minuscule drie hersencellen reageert en de chihauha uiteenrukt. De retriever wordt afgemaakt en dan is het alsnog win voor de chihauha. Dag retriever! Op naar de volgende.
Wat 'n kutmormels. Gelijk verdelgen die handel. Ben je der in één keer vanaf.
Natuurlijk zijn chihauha's ook irritante beesten, en als ze niet goed opgevoed zijn kan je ze eerder ratten dan honden noemen, maar uiteindelijk kunnen die er nog iets aan doen. Maar, om eventjes een constatering te vormen (ja, altijd goede argumenten geven!) : Die onopgevoede kleine rotkeffertjes zijn het ergst. Erg, maar énorm grappig. Ooit een driftkikker die bij ieder woord al gelijk over z'n hele lijfje gaat trillen en gaat grommen waarbij je echt gierend van het lachen afwacht tot zijn/haar ogen eruit ploppen van woede. Dát zijn nog eens goede beesten.
Met nog altijd een humeur om van te janken (of van te zeiken) stampte ze door de sneeuw. Onnodig om te zeggen was dat de sneeuw soms zo diep was dat ze er gewoon volledig in verdween, als het landschap daar tenminste niet voor zorgde. Nogmaals; wit op wit was geen goede uitwerking. Proestend en sputterend bereikte ze een klein opstapje. Het bleek een soort ijsschots te zijn, en hoewel het spiegeltje koud was, klauterde ze de 'rots' op en keek uit naar onderen.
De kou van het ijs sneed onmiddellijk in haar zachte kussentjes en het begon ook nog eens aardig pijn te doen die kou algemeen in haar kont. Nu kon ze de honden die rillend en bibberend buiten in de sneeuw uitlachen, en niet eens een beetje ook. Nee, het soort uitlachen wat echt right-to-the-face is en dat dan echt hard aanbrengend. Ál die honden die haar op hun beurt hadden uitgelachen om het dragen van een roze bro-like trui moesten het nu met hun kleine zomerjasje doen, terwijl Hige een lekkere warme trui had. Ha! Hahaha!
Wat was karma toch een bitch. Wel een lieve bitch.

"Welke idioot haalt het in hoofd mij te storen zonder toestemming?
Een lichte grom van ergernis en irritatie verliet haar kleine bek, maar zodra ze de poepbruine vlek in de verte zag, wist ze dat het geen sluipaanval was ofzo. Nee, want dan was Hige niet degene geweest die er jankend vanaf kwam. Eigenlijk hoogstwaarschijnlijk wel, maar dat moest je niet tegen haar ego zeggen. Die zou er kapot van zijn. Natuurlijk.
Tijd voor een gesprek. En zo was het dat de kleine teef haar enige vorm van hoogte verliet voor waarschijnlijk nog zo'n mokkel van een retriever. Klonk net zo slijmerig als de Glétsjer. Grinnik.
En zo geschiedde het, twee natuurrampen die op elkaar af stevende. De één niet wetend wat morgen zou brengen, de ander ook niet. Ze waren eigenlijk niet zo verschillend van al die andere drommels, behalve dan, de één was klein met een te groot ego, en de ander was nog een kompleet raadsel. Tja, leven kon niet altijd over eenhoorns en regenbogen gaan. Het leven geeft, en neemt. En Hige wachtte ongeduldig op het moment dat de wereld iets aan haar gaf, aangezien alles al van haar af was genomen. En als dat al niet alles was, was ze gewoon uit naar macht, roem en rijkdom. Van gelukkig zijn kocht je immers niets.
"Ik begin maar met het gebruikelijke: Goededag.
Punt."

Ze sprak helder en fier naar de hond. Haar kleine kop was gerezen, haar trui zat goed, evenals haar capuchon en haar staart stond energiek en dominant als een antenne in de lucht. Zo. The Queen was arrived. Halleluja.


Laatst aangepast door Hige op ma okt 29, 2012 2:03 am; in totaal 8 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Magic

Magic


Geslacht : Reu
Aantal berichten : 182
Naam : Maureen

Honden profiel
Roedel: I'm not a chat liking Bebs.
Leeftijd: 4
Partner: Let's love someone 'yeah.' Gawd, you are driving me crazy

Dear diary~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Dear diary~   Dear diary~ Emptyzo okt 28, 2012 10:03 am

''Wat zou jij dan doen als je terug in de tijd kon gaan Magic?'' ''Simpel, die mokkels van een ouders opzoeken en ze op een betere naam brengen dan, Magic.''


Ik rook een teef op me af komen. Ja. Ik kan ruiken, want die mokkels van een ouders van mij kwamen op de proppen met een stel zintuigen om mee te leven. Ik was er eigenlijk nog best verbaasd over dat er hier maar enige vorm van leven was. Hoe klein dan ook, bedacht ik me verbitterd toen de teef op me afkwam lopen. Geweldig. Een chihuaha. Wat had hij een hekel aan die kleine mormels. Ze waren lelijk, ze waren klein, te klein, ze kefte nog scheller dan het achterend van een varken en hun naam dan. Hun naam klonk als een of andere spastische gek aan het lachen. Chihihihihihahahuaha. Zo klonk het in mijn oren en geloof me, niet echt een pleziertje. Deze Chihihauha was anders, ze zag er anders uit. Natuurlijk was het nog steeds een arrogant keffertje, maar ze had iets rood om haar lichaam. Ik kon het niet echt plaatsen, had het in elk geval nog nooit gezien. Het keffertje snauwde iets naar een anders hond, ik rolde met mijn ogen. Ik zelf liet die andere mormels liever met rust, je kon toch niks nuttigs van ze verwachten. Ik zou hoogstens in hun gezicht spugen als ze tegen me zouden murmelen dat ze dorst hadden. Ja, zo ben ik dan wel weer, zo... Aardig. Zullen we het maar noemen. De kleine minuscule teef kwam dichterbij, wat moest ze van me? Als het maar niet zo’n ijdeltuit was die over koetjes en kalfjes zou gaan praten met me, dat zal wel niet, te bedenken dat ze net op een of andere retriever had lopen keffen. Waarschijnlijk was het weer zo’n hond die dacht dat ze alles was, die had je veel te veel rond lopen de laatste tijd. Ik denk niet dat ik alles ben, ik ben gewoon alles. Púnt, daar valt niet over te discussiëren. Ik bedoel maar, ik ben schattig, maar vanbinnen ben ik… Pittig om het zo te noemen. Slecht, maar dan op een andere manier. Waarom was ik hier eigenlijk, ik had hier niks te zoeken. ,,Verdomme Magic, wat is er mis met je?’’ Bromde ik tegen mezelf. Ik denk teveel na over dingen waar je niet over na zou moeten denken, allemaal tijdverspilling. Daar ging ik weer.
Dus de teef kwam doodleuk op me af wandelen, alsof ze dacht dat ik een goed persoon was om een gesprek mee aan te knopen. Dan kon ze zichzelf nog wel goed vergissen. Ik wist al wat ze om haar lijf had, een rode trui met een capuchon, het zag er werkelijk waar niet uit. De teef was wit en duidelijk in voor een gesprek of zo. Ze zag er uit als iemand waar ik fysiek makkelijk tegen kan winnen, maar ik kan me natuurlijk vergissen, wat niet erg waarschijnlijk is voor iemand als ik. Natuurlijk. Het beest begon tegen me te praten, ja, ik ben serieus, ze praatte tegen me. Ze zei goedendag tegen me. Nog steeds had ik haar niet aangekeken, ik was wel gek. Ik zou meteen flauwvallen van zoveel lelijkheid. Wie liep er nou rond met een trui om zijn lijf? Sinterklaas zeker. ,,Meid, trek je truitje uit, je ziet eruit als een sloerie die zichzelf sexy vindt in de nachtclub.’’ Snauwde ik tegen de teef, nog steeds had ik haar niet aangekeken. Maar vanuit mijn ooghoek kon ik iedere onverwachte beweging opmerken. ,,Zeg eens Bebs, hoe heet je?’’


569 woorden
Terug naar boven Ga naar beneden
Hige

Hige


Geslacht : Teef
Aantal berichten : 168
Naam : Marlène aka Dodo

Honden profiel
Roedel: What do you think I am? An employee?
Leeftijd: 4 years
Partner: I've got mentally scared for life after seeing you.

Dear diary~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Dear diary~   Dear diary~ Emptyza nov 03, 2012 9:13 am

'Alleen de mens is tot het onmogelijke in staat.'

Pas nu zag ze tegen wie ze nou werkelijk gesproken had. Was het niet zo'n duck tolling kutretriever? Shit, als ze dit honderd procent zeker had geweten dan was ze er als een ninja langsgeslopen, de natuur zou dan immers aan haar kant staan. Zo wit als de sneeuw zou deze retriever haar niet kunnen onderscheiden, maar Hige betwijfelde of hij dat ook kon doen als ze poepbruin was geweest. Je wist maar nooit: De één had minder hersencellen dan de ander. Nee, dit zou waarschijnlijk een Nokia duck tolling retriever, en als je nota bene nokia in je fucking naam zou hebben staan, dan was de wereld vergaan. Je kende toch wel een Nokia? Als je die aan de andere kant van de wereld zou laten vallen in de zee, zou je hier een tsunami krijgen, zulke kutdingen. Ook als je zo'n ding liet vallen dan zouden ze die aardbeving bij de buren kunnen horen, en zonde van je mooie tegels, zo'n grote barst kan je niet zo simpel met een mooi vloerkleedje verbergen. Pas dan maar op met bezoek; 'Hé ik ga even naar de keu- AAAAH!' en daar zaten ze dan tussen de ratten en muizen in de nooit gebruikte kelder. 'Hè? Hoe kom ik hier nou? Ik zou zweren dat ik- Heej! Kopje koffie? Ik zit hier beneden, laat je het zometeen met een touw naar beneden brengen?' en daar ging je dan aan de slag met je koffie. Nog geen maand later had je zo'n fancy skelet in je kelder zitten. Yeah, géén Nokia dus. Dat kon iedereen weten. In totaal waren er twee seconden nodig geweest al deze informatie in haar kleine breintje op te slaan. Bij retrievers ging het twee keer zo langzaam. Zei je hoi, dan kon je pas na drie minuten tekenen zien dat ze uberhaupt opmerkten dat iemand naderde. Zo irritant, en niet de moeite waard.
Ze besloot nog maar niets te zeggen, ze gunde die tijd van het gebruiken van de hersens wel naar de retriever, dus ze wachtte maar eventjes af. Dat was niet haar sterkste punt, maar er waren wel meer punten waar ze zwak in was. Als je er een lijst zou van maken dan zou 'geduld' niet eens opvallen. Er waren ergere dingen. Veel ergere dingen.
Maar dat terzijde, de reu begon zijn mond open te trekken. Haar snuit betrok echter toen ze de woorden hoorde. Duh, natuurlijk vond ze zichzelf sexy, evenals híj zichzelf helemaal de blits vond. 'Jochie schud jezelf eens wakker uit die vacht.. Zie ik eruit alsof ik fucking duimen heb ofzo?
Nutteloze ouders ook,'
dat laatste siste ze meer tegen zichzelf dan tegen de retriever. Die dreumels van ouders hadden haar alles gegeven wat nutteloos was, maar geen handige duimen. Of het vermogen om net als mensen te lopen. Ze bedoelde maar: wattefack god? Satan? Als al die goden werkelijk aan de kant van de honden stond dan kon die op z'n minst hun op weg helpen naar macht. Want je moest toegeven: Mensen waren tienduizend keer slimmer, sterker, groter en handiger dan honden. Zo kon je geen rijkdom en macht krijgen, alleen maar slaven. 'Ohja, terwijl je jezelf dan toch uit die lelijke vacht wurmt, wat trouwens totaal niet bij die grote bek past, dan mag je jezelf waardig noemen om met mij te praten.' Een schamel gelach klonk dan even kort en humorloos over het gebied. Zij? Bebs?
'Bebs? Ik vond sloerie leuker,' mompelde ze, hard genoeg zodat die hond haar kon verstaan. 'Dus emo, wat is de jouwe? Ik ben Hiegay, zeggen dat het aangenaam is kan ik niet, maar je lijkt me te slim voor enkel drie hersencellen. Ik promoveer je tot de enige retriever met vier afstervende hersencellen. Dat is zeker een applausje waard. De neiging om treiterig te buigen onderdrukte ze, speciaal voor deze bijzondere retriever. Normaal was ze heus niet zo aardig. Maar dat kwam misschien omdat de Glét-sjer al haar pogingen tot doom hadden verknald, en moest ze maar doen met de speeltjes die ze had. Of in dit geval vond. Want dat was deze nutteloze retriever voor haar, gewoon een nutteloos vreugdeloos speeltje, en een best wel schattig nutteloos speeltje. Veel te schattig voor zo'n te grote bek. Maar hé! Nokia's waren ook groot, dus misschien was het wel helemaal geen nieuws dat deze retriever - en alle andere tevens ook - een grote mond waren. Ze waren tenslotte alles.
'Moet jij niet ergens hersenloos achterna rennen? Een stok bijvoorbeeld? Of je eigen staart? Dat doet jullie godvergeten soort toch altijd? Hersenloze spelletjes?'
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Dear diary~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Dear diary~   Dear diary~ Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Dear diary~
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Dog Fascination :: De Hoogvlakte :: Gletsjer-
Ga naar: