- M u r d o c h

Naam: Murdoch ( Mur-dock)
Nickname: 'Dock, Reus
Geslacht: Reu
Leeftijd: 2 jaar
Orientatie: Hetero
Partner: -
Ras: Deense Dog
Geboortedatum: 3 maart 2010
Stem: Alan Rickman
Geluiden: Blaf, grom
Geur: -
Hoogte: 110 cm
Gewicht: 65 kg

Appearance

Murdoch is een reus van een hond, geërfd van zijn vader en moeder. Met zijn spierwitte vacht, bedekt met zwarte, grijze en bruine vlekken is hij makkelijk te herkennen van op een afstand. Zijn poten zijn breed en krachtig, gemaakt om lange afstanden mee af te leggen en om naar hartenlust te kunnen rennen. Hij heeft bijna het perfecte gewicht voor een Deense Dog, maar doordat hij zover gereisd heeft, is hij wat gewicht verloren. Murdoch's kop heeft een breed voorhoofd en een smalle snuit. Zijn rechteroog is bruin maar zijn linkeroog blauw. Waarom is onbekend. Zijn vacht is kort en ruw, maar als hij zichzelf in het water heeft gegooid is het zacht voor een tijdje.


Character

+ Kalm
+ Vriendelijk
+ Nieuwsgierig
+ Speels

- Sluw
- Onzeker
- Schuw
- Nerveus
- Agressief

History


'Dock zag het levenslicht op drie maart 2010. Geboren in een zachte warme mand waar hij al snel tegen zijn warme moeder aankroop, samen met zijn broertjes en zusjes. Het werd al snel drukker in de mand, maar niemand had er problemen mee. Het was best gezellig zo! Nouja, toen ze nog klein waren.

Dagen, weken en maanden gingen voorbij en elke keer werd de mand kleiner en kleiner, het maakte niet uit hoe vaak de bazin een grotere mand kocht, of met hoeveel ze op elkaar gestapeld lagen te slapen. Ze groeiden er elke keer weer uit.

Tot op een dag, de grote dag, er mensen langs kwamen om de puppies te bekijken. Staarten kwispelden heen en weer en de neuzen werden goed aan het werk gezet. Iedereen kreeg een plaatsje bij een gezin en ook zo Murdoch. Een vrouw, man en klein meisje hadden hem uitgekozen tot trouwe vriend. Zijn geluk kon niet op, ookal moest hij nu zijn moeder en siblings missen. Veel tijd had hij niet want het kleine meisje hield hem elke dag bezig met spelletjes en zo groeide hij op tot haar beschermengel. Waar zij ook was, daar was zijn staart ook. Andere mensen vonden het gevaarlijk om zo'n grote hond alleen te laten met een meisje van amper 5 jaar oud, maar de reus wist hoe hij zich rondom haar moest gedragen. Hij zette elke stap zo voorzichtig mogelijk en zorgde ervoor dat hij haar niet zou omduwen. Het liet zijn hart smelten elke keer het meisje met een brede glimlach op haar lippen naar hem toe liep. Ze waren het perfecte paar.

Op 5 februari 2011, een maand voor zijn verjaardag, ging het gezin naar een familiefeest en lieten Murdoch achter in het huis. Hij nam plaats in zijn mand en probeerde te slapen maar toch voelde hij zich onrustig. Iets klopte er niet.
Zijn gezin was op weg naar huis gestorven. Een vrachtwagen was head-first op hen ingereden en niemand had het overleefd. De chaufeur van de vrachtwagen was dronken van huis weggereden na een ruzie met zijn vrouw. Hij had haar weer eens voor de zoveelste keer bedrogen.

Murdoch kon de slaap niet vatten en werd onrustiger met de minuut. Hij liep rondjes door het huis en ging aan het raam kijken om te checken of zijn gezin al terug veilig en wel thuis waren gekomen. Maar de oprit bleef leeg, uren aan een stuk en Murdoch voelde een leegte in zijn hart ontstaan, een leegte die hij nooit eerder had gevoeld. Hij voelde zich.. alleen.

De dag na het ongeluk kwam de deurwaarder samen met familieleden het huis controleren en ze vielen haast over de grote hond die zich voor de voordeur had geplaatst in de hoop zijn kleine meisje terug te zien. De man en de zus van de vrouw liepen verder en Murdoch spitste zijn oren, hij wou weten wat er aan de hand was en waarom die vreemde man in zijn huis was. "Nogmaals mijn medeleven mevrouw, dit had niet moeten gebeuren." Wat mocht er niet gebeurd zijn? De hond volgde de man overal en dacht na wat er zou gebeurd kunnen zijn. "Hé, die hond.. mevrouw moet jij 'm niet hebben?" "Nee, zet 'm maar in een asiel, ik heb geen plaats voor zo'n grote hond."

En zo belande hij in het asiel, onwetend hoe hij daar geraakt was en waarom zijn geliefde kleine meisje niet thuis was gekomen. Mensen liepen voorbij zijn kooi, bleven even staan en liepen dan weer verder. Tot er op een dag een forse man binnenstapte en langer aan zijn kooi bleef staan. "Interesse, meneer?" vroeg een zachte vrouwenstem. "Nou ja, deze ziet er wel geschikt uit.." "Geschikt voor.. wat?" "Oh niks, laat maar. Ik neem deze." "Kent u wat van Deese Doggen?" "Ja en nou opschieten! Ik heb niet de hele dag tijd hoor!"

De reu werd meegenomen door de man die zoveel 'interesse' in hem had. Hij werd ruw in een bestelwagen geduwd en naar een krot van een huis gereden waar nog meer honden in piepkleine kooien zaten. Sommige zaten onder de bloedende wonden en hadden een moordlustige blik in hun ogen. De rest van Murdoch's leven zag er zielig uit. Getrained om te vechten en te moorden, meestal met succes.

Hij had er genoeg van na een aantal maanden en probeerde te ontsnappen door de man te bijten die hem uit zijn kooi haalde. Hij zwerfde rond de straten en valleien en kwam uiteindelijk hier uit.