I háte trees || Deino

Onderwerp: I háte trees || Deino ma okt 29, 2012 9:00 am

I háte trees

_{Een klein bruin met wit teefje liep met een onwaarschijnlijk hoge snelheid -in vergelijking met haar pootjes- door de bossen. Het was allesbehalve stil in het bos. De vogels floten, de bladeren ritselden en de wind zong zijn lied. Nou ja, zong? Als je het haar vroeg was het eerder irritant gekrijs en dat van de vogels even min. Haar staart had ze wat laag met een klein knikje erin. Ze was wat gespannen, maar haar bruine oogjes stonden nog altijd vrolijk en vriendelijk toen ze door het bos liep. De pas die ze liep had wat weg van draf. Sky, zo heette het kleintje, was meer dan alleen schattig hoor. Het klein hondje bromde wat, het klonk aardig chagrijnig. Ze had er een hekel aan om schattig genoemd te worden. Ookal was ze wél schattig. Whatever. Ze hield er niet van. Op dat soort momenten viel ze altijd aangebrand uit. Offcourse, ze lette niet op. Een krakend geluid vulde het bos en een pijnlijk gejammer volgde toen Sky met een klap tegen een bom aan rende. Een pijnlijke blaf klonk uit haar keelgat en verscheidende vogels vlogen verschrikt weg door het plotselinge geluid. Argh, die rot bomen ook! Hm, als je bomen haatte waarom ging je dan in godsnaam naar het bos, Sky? “Ja, Sky, waarom ga je naar het bos als je bomen haat?” . Citeerde ze zichzelf met een irritant hoog piep stemmetje. Geïrriteerd liep het kleine hondje om de immense boom heen die haar eerder de weg versperde.

Sky de kleine witte hond met de bruine vlekken. Daar was ze dan, in het bos, omdat ze bomen haatte? Ja, vast. Een kleine speelse grijns vormde zich om haar lippen, haar staart kwispelde, toen ze een vlinder op haar neus zag landde. Het beestje flapperde met zijn vleugels en vloog weer weg, Sky rende echter achter het beestje aan. Ze hapte naar het vlindertje toen het om haar hoofd heen fladderden. Dat was er dus wel leuk aan het bos; het spelen met andere beestjes. Het vlindertje vloog geschrokken weg toen haar tanden rakelings langs hem heen schoten. Een gekef doemde op uit Sky haar keel. Ze had het hier toch wel naar haar zin, ondanks het tegen bomen aan lopen.

Ze snoof eens goed, wat was dat voor geur? Het leek op de geur van een andere hond. Zo te ruiken een reu. Maar aangezien ze hier nog maar pas was, had ze nog geen vrienden kunnen maken. Een blije glimlach verscheen op haar gezicht. Gezelschap! Dat was altijd leuk! Nou ja, bijna altijd. Behalve als het zo een vreselijk arrogante, irritatie verwekkende slechte hond was. Haar glimlach betrok een beetje. Die beesten dachten dat ze god waren! En oh my lord, laten we hopen dat ze dat niet zijn! Het kleine trippelde een beetje heen en weer toen ze dacht dat de kans niet eens zó klein was dat ze een slechte hond tegen zou komen. Voor alsnog het was vast niet zo. En zo wel. Tsja, dan moest ze er maar het beste van maken, niet?}

Deino onlyy :')

Trouwens sorry voor kort heid ;o

Onderwerp: Re: I háte trees || Deino di okt 30, 2012 8:02 am

Met zijn staart recht naar achteren en zijn neus laag aan de grond betrad hij het bos, het was nog licht dus veel zal er niet te doen zijn. Ach hij moest maar wat van zijn leven zien te maken. Het voelde wel alsof hij de enige van zijn soort was die hier rond liep, voor de rest waren er van die goedzakjes die zichzelf honden noemen. Ze verdiende die naam gewoon niet, ze waren het niet waard. Al moest hij er zelf niet te veel over piekeren want ooit was hij ook zo’n goedzakje, lang geleden (voor zijn gevoel) Rolde hij ook door het veld vol bloemen en huppelde als een jong hertje achter zijn moeder aan. Maar die tijd was voorbij, hij was volwassen geworden ook al waren zijn ouders er niet blij mee dat hij volgens hun de verkeerde richting in groeide. Nog een jaar na het verlaten van zijn ouders hadden ze nog geprobeerd om hem terug te halen, maar als ervaren ‘Hond’ kan hij je zeggen dat als je eenmaal bij de slechte was je never nooit meer terug wilde. Ze waren als een familie voor hem, hij had ook zijn eigen familie maar dat was anders. Bij de slechte gaven ze hem kansen die hij bij zijn echte familie nooit had gehad. En hij zou wel gek zijn als hij die kansen niet had gegrepen. Sinds die tijd heeft hij zijn ouder nooit meer gezien, wat maar goed is ook ze hadden kans dat ze het er dan niet levend van af zouden brengen. Maar toen hij zich echt thuis ging voelen bij de slechte honden stapte er steeds meer honden terug en lieten niets meer van zich horen, er zijn zelfs een paar honden terug gekrabbeld naar de goede, die daarna natuurlijk niet lang meer leefde. ‘De verraders moesten gedood worden’ zeiden ze altijd. Die woorden herinnerde hij zich nog goed, ook al was hij nog jong deze woorden zou hij nooit vergeten. Maar dat was wel genoeg gedacht aan dat verleden, ‘You can better look in to the future than in to the past’. Langzaam versnelde hij zijn tred tot in rustige draf. Wat bladeren kletterde naar beneden door de vogels die weg vlogen wat natuurlijk logische was. Hij stond hier onderhand wel bekend in het bos. Opeens schoot hij op en stond meteen stil, het rook alsof er ergens iets levends in de buurt was, hij hoopte natuurlijk dat het een slechte hond was maar waarschijnlijk was dat niet zo. Hij stak zijn neus hoog de lucht in en snoof diep in. De geur die hij opvatte leek van een goede hond, maar nog geen hond maar een pup. Zo alleen in het bos was niet zo’n slim idee. Gelukkig voor het jonge dier hij hij net zijn maaltijd achter zijn kiezen dus dit keer zou de pup er wel onderuit komen. Hij liep aan in de richting waar de geur vandaan kwam. Toen hij met zijn rode ogen door een stuik heen keek zag hij het jonge die heen en weer trippelen, waarschijnlijk had hij ook al wel geroken dat er iets in de buurt was, maar de neus om het slechte op te vatten had ie blijkbaar niet. Rustig stapte hij uit de bosjes en keek met zijn rode ogen het kleine dier aan. ‘Zozo, jij bent hier dus helemaal alleen? Niet zo slim hè vlekkie?’ klonk zijn zware stem terwijl hij nog wat dichter op het diertje af liep. Hij liet zijn nek wat zakken zodat zijn hoofd net wat boven de pup haar hoofdje uitkwam.